AKP’ye yakınlığıyla bilinen Yeni Şafak gazetesinin yazarı Yusuf Kaplan, bugünkü yazısında laikliği hedef aldı. Kaplan, köşesinde “Çağdaşlaşmanın tek yolu, laikleşmekti. (!) Bu gerekçe, bizim zihnimizle de, tarihi gerçeklerle de alay eden sığ ve ürpertici bir gerekçeydi. Oysa bir toplum, kendini inkâr ederek yeni bir atılım gerçekleştiremezdi” dedi.
Kaplan, yazısında ayrıca, “Birileri laiklik üzerinden topluma sopa sallamaktan geri durmuyor. Yeter ama! Laiklik bizi bozar! Bozuyor da nitekim” ifadelerini kullandı.
"LAİKLİK BİZİ BOZAR, BOZUYOR DA NİTEKİM..."
Yusuf Kaplan’ın yazısından ilgili bölüm şu şekilde:
“Kimsenin laikliği tartışmaya ne mecali ne de entelektüel birikimi var. Sığlık diz boyu hem laik kesimlerde hem de İslâmî kesimlerde. Temel sorunumuz sığlık bu ülkede. Laiklik tartışılamaz bir dogma. Oysa bu, tastamam zihnin donması. Laikliğin dogma hâline getirilmesi, zekâmızla alay edilmesi anlamına geliyor. Düşünsenize, laiklik, ‘değiştirilmesi bile teklif edilemez’ bir madde olarak yer alıyor bu ülkenin anayasasında. Sadece bu ülkenin anayasasında şu koskoca dünyada! İyi de, neden peki? Laikliğin anavatanı, dünyanın en laik ülkelerinde bile laikliğin tartışılmaz olması, dogma katına yükseltilmesi, laikliği tartışanların aforoz edilmesi gibi absürdlükler düşünülemez bile. Ama burası Türkiye! Celladına âşık tasmalı çekirgeler, gulyabanîler ülkesi! Birileri laiklik üzerinden topluma sopa sallamaktan geri durmuyor… Yeter ama! Şunu aslâ unutmayacaksınız: Bu toplum, tam altı asır, 72 millete, dine, ırka mensup insanı bir arada yaşama tecrübesi üretebilmiş tek toplumdur. Bunu da laiklik üzerinden değil, İslâm üzerinden başarabilmiştir. Laiklik bizi bozar! Bozuyor da nitekim…”
'YELİZ LAKAPLI AKP'Lİ VEKİL DE HEDEF ALMIŞTI
“Yeliz” lakaplı AKP İstanbul Milletvekili Ahmet Hamdi Çamlı, sosyal medya hesabından “Laiklik ihdasının 93. yıl dönümü…” notuyla bir paylaşım yapmıştı. Çamlı’nın, 10 Nisan 1928’de “Devletin dini, İslam dinidir” şeklindeki 2. Maddenin Anayasa’dan çıkarılmasının yıldönümünde yaptığı açıklama şöyle:
“Din ve vicdan hürriyeti kostümü ile takdim edilmiş fakat İslâm’ı red, gavurluğu cebr edici, inanca zulüm aracı olarak uygulanışlarına da gani bir şekilde şahit olduğumuz, kılık kıyafete hatta kıla tüye bile burnunu sokucu hale bürünebilen ‘Laiklik’ anlayışı yönetici aklın inisiyatifine terk edilemez. Hiçbir ön kabul olmaksızın masaya yatırılması, gözden geçirilmesi gereken, mühim anayasal bir madde ve problemdir. Eşine benzer bir uygulamasına rastlanılmayan uygulamasıyla Türkiye tarihi gayet açık ve ortadadır…”