Ev sahibi Hatayspor, “Üçlü Motivasyon” avantajı ile başladı, Beşiktaş’ı ağırlamaya:
- Zorlu bir Süper Lig’in dörtte birlik bölümü geçilmişken, ikinci sırasına yerleşmi olmanın güveni,
- Beşiktaş’a karşı geçen yılki 7-0’lık farklı yenilginin hatırası ile yüklenen hırs,
- Rakibin defansındaki “ideal kurgu” sayılan Souza-Vida ikilisinin bozulmuş olması,
Bunlara bir de, Beşiktaş’ın geçen haftaki görkemli derbi galibiyetinin anlaşılmaz biçimde hakim olduğu görülen “rehaveti”ni ekleyince, Hatayspor “agresif pres”i sonuç getirdi.
Nitekim 6’ncı dakikada Beşiktaş defansının akıl almaz uyumsuzluğu sonucu bu pres, golü getirdi. Cüneyt Çakır’ın “ince doğramalarına” alışkınız ama, bu maçta bir örneğini daha sergiledi. Zaman zaman orta sahada “sırta gelen minicik bir parmak darbesine bile faul çalabilen bir hakem”, 6’ncı dakikadaki gol vuruşu öncesinde Hataylı oyuncunun, Ersin Destanoğlu’nun bileğine “sakatlayacak derecede” basmasını görmezden geldi.
Hatayspor’un başarılı baskısı, hem Beşiktaş’a her kademede (defans, orta saha, forvet) hata yaptırırken, konuk ekibin kendi ortalamasının çok üzerinde top kayıpları da, ev sahibi taraftarı sık sık heyecanla yerinden kaldırdı. Hatay forvetleri Diouf ve El Kaabi daha becerikli olabilseler, skor ilk yarı bittiğinde daha da farklı olabilirdi.
Beşiktaş’ın ileride en çok umut bağladığı Batshuayi’nin erken sakatlığı, onun yerine giren Kenan’ın, sezon başından beri kendi taraftarına saç-baş yolduran beceriksizliği ve formsuzluğu, Larin’in geçen maçı (geçen yıl 7-0’lık maçta 4 gol atmıştı. GS derbisinin de yıldızıydı) aratırcasına tutukluğu, ilk devrenin özetiydi.
Buna mukabil, Hatayspor’un Boudjemaa, Ribeiro ve Traore ile Beşiktaş’ın orta sahasına doğru dürüst top yaptırmaması, Atiba’nın “Ne oldu bu adama böyle?” dedirtmesi de eklenince, devre arasında Sergen Yalçın’ın “ev ödevi” daha zorlu hale gelmişti.
Ancak, ev ödevini nasıl yaparsan yap, hatasıyla sevabıyla, tartışılan ya da yerinde değişiklikleri ile nasıl çare ararsan ara, puan almak istiyorsan, hakemi de geçeceksin.
Hani Beşiktaş’a tarihinde hep dayatılan bir “şiar” vardır ya…
“Kazanmak istiyorsan, hakemi de yeneceksin” diye. Onun bir örneğini daha gördük bugün.
Futbol katili Cüneyt Çakır, Türk futboluna özgü bir kepazeliği, kim bilir kaçıncı kez sahneye koydu:
“İnce ince doğramak”
Türk hakemlerinin klasik taktiğidir. Eğer bir takımı sahada doğramak istiyorsan, şu ikisini yapacaksın.
Bir: Ufak ufak pozisyonlarda hep bir tarafın lehine kararlar verip, asıl etkili olabilecek pozisyonlarda “tarafsızmış gibi” ötekinin lehine düdük çalıp “itiraz hakkını” elinden alacaksın.
İki: Baktın ki bir takım kötü gününde, (Bu durumda Beşiktaş’ı kast ediyorum) kritik bir gol iptali ya da penaltıyı (gününe göre) onun aleyhine çalacaksın.
Böylece, maç sonunda puan kaybını “Hakeme” bağlamak isteyenlere de “E kardeşim sen de ne oynadın ki, hakeme kabahat buluyorsun?” deyip üste çıkacaksın.
Beraberlik golünü iptal edip Beşiktaş’ın net 2 puanını çalan Cüneyt Çakır, tam da bunu yapmıştır.
Hatayspor’un istekli, dinamik, hırslı ve mücadeleci oyununu asla karalamak istemem. Beşiktaş’ta bugün Montero, Umut ve Necip’in haricinde bütün takım tel tel dökülürken, Hatayspor takımı kalecisinden forvetlerine kadar çok daha üstündü.
Ama maçın skorunu ve puan tablosunu Cüneyt Çakır denen katil tayin etmiştir.
Bu lig bu hakemlerle oynandığı sürece konuşacak, yazacak analiz edecek bir şey bırakmıyorlar insana.
